Unseri Hand

Mìr han kè Blüet àn de Hand,
Mìr brüche si nìt hìnter'm Rìcke verstecke.
Mìr han kè Blüet àn de Wand
Un kè Fleischfatze lìge ìn de Ecke.

Kè Bumbe het dur unseri Hànd emol e Hüs
oder e Kärper verìsse.
Kè Unschuldiger ìn unserem Lànd
Het ìm Strossegràbe ìns Gràs ine bìsse.

Mìr brüche kè Sàbel, Flìnte oder Grànàt,
Numme Mensche mìt Wìlle un Müet,
Wu do stehn ìberzigt un kerzegràd
Un jeder wu fer's Gmeinwohl schàffe düet.

Nìmm si üss’m Hosesàck dini Hand
Un sàg : „Hàlt !“, lüt un fescht entschlosse,
„Ìch wìll Frìde un Einigkeit ìm Lànd,
As ìsch scho gnüe Pulver verschosse !“

Streck dini Hand no rachts un lìnks
Un düe mìt àlle Mensche ìhri Lieder sìnge !
Vergìss àller Hàss un dàs dumme Gedìngs.
As düet uns doch nìt widderscht brìnge.

Mìr wan kè Blüet àn de Hand
Un wan si nìt hìnter'm Rìcke verstecke.
Mìr wan kè Flacke àn de Wand,
Mìr wan si lieber mìt Blüeme bedecke.

Joseph Groll,
SAINT-LOUIS