Ùf de Kàscht

Télécharger (PDF) : 

Ich nemm Dich jetzt mìt àne Plàtz
E Plàtz voller Sehnsùcht ùn Wùnder
Es ìsch àlles stauwich doch ìsch’s miner Schàtz
Es ìsch mini G’schìcht, min Lëwe ìsch drùnter

Verzähl’s àwer nìemes
Ich zeij’s nùmme Dìr
Es ìsch ebs G’heimes
Bekànnt bloß vùn mìr
Vùn frìehje Johre
Ìsch màniches verlore
Doch bliiwe noch Zéjje
Wie do ùn dert lìjje

E àlti Kommod, de Huet vùme Mànn
E àltes Pààr Schueh mìt Steckele dràn
E Süfflomer Hàfe, e Betschdorfer Kruej
Die sìn do zuem Schlofe, die hàn ìhri Ruehj
E gànzer Stoß Lintìecher, e àlts Offerohr
E Stìck vùme Bëse dìs luejt hìnte vor
E Ross wie noch schaukelt
E Pùpp wie noch bàbbelt
E Stuehl mìt dréi Fìeß
E Plümo voll Mìes

Es steht e Bettlàd ìm fìnschtere Eck
De Sommier verroscht verlore ìm Dreck
E Tràcht vùn’re Frau hängt schwër àn zwei Näjel
’s ìsch vorne verzìert mìt zwei g’stìckte Vejel
Ìm Ùnkel sin Velo schùn Johre làng plàtt
D’Làmp ìsch verschlawe ùn d’Mäntel sìn glàtt

E Bìld vùme Päärel
Wie bett ìme Feld
Sie stehn nëwe’m Wajel Wenn’s Gléckele schellt
Fer Màniches do fröjsch dich wàs es bloß ìsch
Kànnsch nìmmi mìt ùmgehn, dü màchsch’s nìmmi rìchtich
De Großvàtter het’s g’wìsst, het’s au exschplizìert
Doch hàn mer nìt züg’heert, ùn hàn nix kàpìert
Jetzt lìjjt àlles stìll
Weil’s nìemànd meh wìll
Fer d’Mensche vergesse
Vùm Holzwùrm verfresse

D’Spìnnhùddle bìlde wie e wisser Schleier
So worre fer làngi Stùnde
Àll die Sàche, àll die Dìnger
Mìt de Ewichkeit verbùnde.

Serge Rieger
SURBOURG

Retour à la liste