Ùf de Berri

’s ìsch g’sìnn ìm Mai oder ìm Jüni
Hoch drowe ìn de Berri
Sìtzt e Mùrmeltìer, es kaut ùn kaut
Ùn dort lejt e Schäfel ùn kaut ùn kaut
Kùmmt e Wànderer geloffe
Sin Herz ìsch froh ùn offe
Er seht au noch e Küh
Ùn luejt dene Viecher zü
Wer kaut àm längschte ?
Wer kaut àm beschte ?
Er denkt, die Viecher màche’s rìchtich
Sie läwe noch nàdirlich
Nùmme d’ Mensche màche’s letz
Ùn esse ìn de Hetz
Sie gùnne sich ken Ruej
Ùn kaue nìt genuej.

Peter Scholler,
ITTLENHEIM