s Herrgottskäferle

’s ìsch g’sìnn ìme scheene Lànd
E Herrgottskäferle lauft ùf ere Wànd
Es het e Sùnneschìrmele ùfgspànnt
Ùn hebt’s fescht ìn sinere Hànd.
Es schwìtzt dìcki Tropfe
M’r kännt bàll Hopfe zopfe
D’ scheenschte Wieseblueme blìeje
E dìcker Brùmmer kùmmt zue flìeje
Er saat im Käferle : wie bìsch dü scheen
Do bliebt eim jo de Verstànd stehn.
Es wùrd gànz rot ùnter sinem Schìrmele
Ùn drehjt sich rùm ùn nùm wie e Wìrmele
Dìs het ìhm noch ken Herr Käfer g’saat
Ìme so wàrme Sùmmermonat
No saat s Käferle : dü bìsch m’r e bìssel dìck
Àwer ’s ìsch lìeb g’sìnn ùf de erschte Blìck
Dànn sìnn se mìtenànder spàzìert
Ùn wàs ìsch dànn bàssìert
Sie hän sich verlìebt ìnnenànd
Ùn hän g’hirot ùf ere Fenschterbànk.

Peter Scholler,
ITTLENHEIM