Unsera Sproch

As gìt a Sproch wo zitter sachzeh
Johrhunderta exischtiart.
D Àlemànna han sa noh Europa brocht,
wahrend da großa Välkerswànderunga vum
IV. Johrhundert.
Zitter därt wìrd sa ìm Elsàss gsprocha.

As gìt a Sproch wo d Liawa verzehlt,
a Sproch wo ma sìch ìmmer dheim fühlt,
wia ìn dr Fàmìlia wenn àlla gmiatlig
binànder bliiwa.
D Müetersproch wo so güet d eifàcha Sàcha
vum Àlltàg üssdruckt... Losa na Mol :
"Griaspflütta", "Butterbredla" oder
"Bibbalakaas", hàt dàs nìt a bsunderer
Gschmàck wenn's uf Elsassisch gassa wìrd ?
Verschwiiga noch ìm Stììwla, nawem
Kàchelofa...

As gìt a Sproch wo gànz güet Wüet un Hàss
kàt zeiga.
A Dàmmi uf Elsassisch stella, wenn
ma ufgregt ìsch, dàs wìrkt doch
mehr às uf ìrgend era àndra Sproch.

's geht a so schnall üssa, un mìt'm Ton verstehn's
àlla, àui wenn sa nìt Elsassisch
känna.
Un trotzdam schiint's doch nia so gmein
wia uf Frànzeesch oder Anglisch...
Komisch, nìt ?

As gìt a Sproch wo ìn da Fàchmanner vu
mankem Berüef ìmmer noch neetig ìsch.
Fer nahia, kocha, baschla gìt's tecknischa
Wärter un Warkzignamma,
wenn ma si gànza Lawa làng mìt
"Strüüwaziager", "Àmboss" un "Hàmmer"
gschàfft hàt,
no gheert da Wortschàtz zum Berüef,
fer noch a gànza Generàtion.

As gìt a Sproch wo àlla Erìnnerunga vu
friahjer enthàltet,
d Stìmma vu da Großeltra, d Schrei vu da
Isasàmmler : Àlt Isa, Lumpa, Kìnggalapelz !
d Schlofliadla wo mìr ìn unsera erschta
Johra gheert han,

dr Hàns ìm Schnokeloch wo ìmmer no nìt
weiß wàs'r wìll.
As gìt a Sproch wo ma uf'ra gànz moderna
Àrt jetzt schribt.
Nìt numma ìn da Biacher, àwer àui uf Ìnternet,
ìn da e-Briafa,
ìn beriahmta Websitta wia zum Beispiel
Wikipedia oder Fràtzbüech.
Junga Litt màcha d Sproch z'lawa dur
Tàschtabratt, Netz un Bìldschìrm,
sogàr mìt hüffa Fahler, wia ìn jedera
rìchtiga SMS-Sproch :-)

As gìt a Sproch wo ìwer d Granza
d Menscha zammabìndet,
s Elsassischa un s Àlemànnischa vu unsra
Nochber rachts vum Rhi sìn eins.
Fremda Litt wo gliich reda sahn scho
weniger fremd üs.
A gmeinsàma Müetersproch, dàs
hìlft fer dia Litt ehnder wia Briader
àz'lüega.

As gìt a Sproch wo àui d Hoffnung kàt sàga.
So vìel verschìedena Vàriànta han bis jetzt
ìwerlabt,
so vìel Gedìchtla un Theàterstìck stehn ìn
da Biacher,
D Wärterbiacher sìn wia Koffer wo
dr Wortschàtz enthàlta.

As gìt a Sproch wo nìt wìll starwa, wo wàrtet
àss si Volk wìdder züe n'ra kummt,
As sìn Kìnderliadla wo wàrta uf Bubbala
z'halfa i-schlofa.
As sìn Schmüswärterla wo garn wìdder ìn
da Verliabta s Harz wotta wärma.
As ìsch d scheena Sproch vun'ra scheena
Region. As ìsch unsra Sproch.

Lehn mìr sa nìt starwa !

Mireille Libmann,
MULHOUSE