Stàmmtìschgebàbbels Dispute entre un bretzel et un stick....
- Brettstell: Salü... Oh jeh, spìelsch dü wìdder de Stolze hit, àwer àn dinem Plàtz dät ich mich nìt so ànnestelle, dü bìsch jo stiff wie e Bëse, dü ingebìldtes Sàlzstängel!
- Sàlzstängel: Stiff? Ich? Ich bìn ìwerhaupt nìt stiff, ich bìn stolz, e Elsässer ze sìn! Voilà! Stolz ùn kerzegrààd wie e Elsässer! Kerzegrààd wie de Stroosbùrjer Mìnschterzìpfel, wie ìwer’s Elsàss luet, kerzegrààd wie ìm Storich siner Schnàwel, kerzegrààd wie de tracé vùm TGV der üss Pàris e Vorort vùn Stroosbùri màcht, dü niidisches Brettstell!
- Brettstell: Niidisch? Ich? Lëj dich doch nìt so àn de Lààde, àn dìr kànn m’r nìt emol ràbbisse, àn dìr kànn m’r sich nìt emol freie, bim erschte Bìss bliisch dü jo einem ìm Hàls stecke, dü g’fährliches Prodükt! Nemm dìr e Beispìel àn mìr, luej mich àn, betrààcht mini scheene, wiibliche Kùrve! Ich bìn rùnd...
- Sàlzstängel (l’interrompt): ... rùnd wie dini Àbsätz, wenn zevìel getrùnke hesch...
- Brettstell: Rùnd wie e elsässischi Büürsfrau, rùnd wie de Grand-Ballon vùn de Vogese, rùnd ùn modern wie de Stroosbùrjer Bàhnhof...
- Sàlzstängel: Hoffentlich àwer wàsserdìchter...
- Brettstell: Loss mich fertich redde! Rùnd ùn modern wie de scheen orange Zenith...
- Sàlzstängel: Ùn so g’sàlze wie siner Priss?
- Brettstell: Ùn ich vergeh ìm Müll, nìt ìm Hàls, wenn’s belìebt.
- Sàlzstängel: Dü Groosmüll! Ùn mich kànn m’r zwìsche d’Fìnger nemme ùn àn mìr rùmknàbbere... I am the fingerfood of Alsace...
- Brettstell: Loss d’Fìnger vùm Elsàss weg, ja! Mìt dìr blàmìert m’r sich jo, so sìehsch dü üss!
- Sàlzstängel: Bìsch dü eifersìchtich. Luej, bi mìr kànn e Lìewespààr sogàr àn jedem End àànfànge knàbbere ùn wenn se ìn de Mìtte zàmmekùmme... gìbt’s e sàftiger Schmùtz, wie bi de itàlienische Spaghetti, weisch doch ìn „La belle et le clochard“
- Brettstell: Dü bìsch m’r e scheener „clochard“! Haha, gìbt ààn mìt sine zwei End! Ùn ich, weisch wàs ich bìn, hä? Naa, ich sàà d’r’s... Ich bìn e wìsseschàftliches Rätsel. Ich hàb ken Àànfàng ùn ken End, genau wie ’s Weltàll...
- Sàlzstängel: Ken Àànfàng ùn ken End? Genau wie de Ùntergàng vùm Racing... Dìs ìsch aa e Rätsel, àwer do drùff wärd ich nìt so stolz... àwer! Dü bliisch jo nìt emol ùffrëcht
ìme Glàs stehn. Mich, zuem Beispìel, kànn m’r ìn e „Vache-qui-rit-Käsecube“ stecke ùn dànn steh ich do, so stolz wie e Fähnel àm 14 Juillet ùff’em Mairie-Plätzel.
- Brettstell: Voilà, so sìehsch aa üss... wie e Ochs àm Spìes. Nà, ich brüch ken 14 Juillet ùn ken décoration, ich bìn selwer e décoration... Doch, doch, jedes Spootjohr dekorìere sie mich mìt Gold... Ùn dànn wùrr ich àn d’SWP verteilt...
- Sàlzstängel: SWP?
- Brettstell: Ja, sehr Wìchtigi Persone, do stünnsch, gell? Ja, ja... Jetzt weisch nimmi wàs saawe, ja... Wo stecksch denn, dü ingebìldter Stecke...?
Glùrps! ...Ùn ìme Maawe, ìwerschìtt vùme frìsche Amer-Seidel, endet dìs Stàmmtìschgebàbbels zwìsche-n-em Sàlzstängel ùn e Brettstell.
Geneviève Huser
LOHR