D’ Lauter

Hiner Hinderweidenthàl im pfälzer Wàld
isch se gebore
in der Zeit vum Mensch vun Neanderthàl vor
Millione Johre
Sie war Zeiche vun viel, viel Ereichnisse
Wàs àlles pàssiert isch kànn kä Mensch
wisse
in ihre fruchtbàre nähere Gebiete
tun sich mànche Ràsse ùn Völker àsiedle
ob Kelte, Römer oder Alemànne
àm End ziechen a noch d’ Frànke ànne
’s wär sogàr e Hunnegrieger ver lauter
Lauterwàsser ertrunke
der wàr ze schwer bewàfnet un isch holt
dabei versunke !

’s folgen e pààr hunderjährige ruhige Zeite
’s néigeborene Christetum tut sich ausbreite

die Weissenburger Mönche häm die Màcht
de Otfried werd àls weitbekànnter
Schriftsteller betràcht
’s Klooschtergut b’steht aus Wàld,
Feld ùn Dörfer viel
vun Bundenthàl de Lauter noch bis an d’
Beewàldmihl
doch e Raubritter Hànstràpp genännt im 15.
Johrhundert
greift s’ Klooschterbezirk àà, Derfer, àlles
werd geplundert
sperrt d' Lauter àb un will d’ Weissenburger
vertränke
un fer d’ Kinder àn de Weihnàchte làsst e
schlechtes Ààdenke
kurz druf die Baure in ihre Armut
brennen ’s Trimischer Schloss àb ver lauter Wut

e Johrhundert später kùmmt d’ finstetter
G’schicht ùf unserem Bode
de grausàme 30 jährige Grieg Sie hän s'gerode
Reformierte, Habsburger, Schwede, àlli
Grieger sinn dabei
d’ Lothringer, un am End glebrenn
d’ Frànzose noch nei
kùmmt anschliesend de Sonnekoenig iwwer
Felder un Màtte
iwwer Elsàss un Pfàlz àwwer zieht e groosser Schàtte
kùmmt jetzt hiwe un driwe e Nàtionàlismus
un bei uns geht’s los mit dem Zirkus :
emol Deutsch un Evangelisch
noh Frànzesch un Kàtholisch
un widder niwer un widder riwer
d’ Scheiwerder Brick derf m’r nimi driwer
do hàt m’r d’ Freund zu Feind gemàcht, ’s
isch àllerhànd
doch endlich isch emol Ruhe àm
Lauterstrànd
un àlli Bricke sin widder ùf Heit
un dienen zùm Treffe un Singe in
Gemütlichkeit

Sie treibt viel Mühle àà un sorgt fer ’s Brot
un bewàhrt dabei d’ Mensche vorem
Hungersnot
’s ìsch numme noch eini im Betrieb, die
Beewàldmühl
früher wàr dìs Ort de Schladler ihr
Bàdeziehl
e màncher wäscht sich dabei e mol
gründlich
’s Wasser wàr kàlt àwwer Sie wàren nit empfindlich
un trotzdem dàss dàs Wàsser a nitt so sauwer wàr
denn zum erleichtere gehen d’Weissenburger nit àlli ùf de Ràmpàrt !
Àwwer dìs àlles hàt d’ Lauter uhne Miehe
verdaut
un isch widder vergässe, Sie hänn jetzt
Klärànlàche gebaut

dess isch die Lauter, e so e scheener Bàch
läft immer weiter, à wenn m’r nimmi do sìnn
àm End vum zweete Johrtausend àm Stephànsdàà
richt de Lothàrsturm in unsere Wälder viel
Schàde àà
so e màncher Bäm bleibt liege in de Lauter
die werd noch lànger Zeit endlich widder
sauwer
’s gibt àwwer frische Stràbàtze, ihr missen
nit mëne
denn die Griene hän’s ùf de Beewàld àbgsëhne
Sie wenn’ne làhm leche kummt m'r zu Ohre
Goethe kumm widder Sie hän de Verstànd
verlore
sogàr d’ Fisch in de Lauter kennen ’s nit
versteh
Sie stellen d’ Ohre ùn strecken d’ Schwenz in d’ Heh

Wàs pàssiert iwer’m rechtse Ufer isch
schlimmer noch
denn d’ Elsässer verlehren bàll ihr Muttersproch
die schun tausend Johr b’steht ùn noch viel mehe
wie wenn’se sich denn nochher mit de
Pfälzer verstehe ?
e Beispiel, sie kummen in d’ Mühl ùn verlàngen : Farine !
de Beewàldmühler sàcht : nix, do werd’s
àbghold ich fahr nit hin !
Odder Sie kummen zum Wìrt
mit’em lehre Màche
un kennen awwer kaum noch Bier sàche !
Odder noch d’ Fischer sinn àn de Lauter
beim butze
denn viel Holz ààgsàmmelt dìs isch kë
Nutze
- il faut tirer, tirer - ruft e Buu
uf de ànnere Seit zwee Pfälzer höhren zu
- bick dich Hàns, die we’nn jo schiesse ! -
- hohl d’ Flind, dìs làssen m’r uns nit biete -
ùn schùn geht’s widder los in de Redute
die kennen se jo gràd widder benutze !

In Wirklichkeit àwwer werde m’r ’s nit verstehe
dàss die gut Freindschàft vun heit sott zu
End gehe

àwwer dìs àlles bringt d’ Lauter nit aus der Ruhe
sie lääft immer weiter ùn ìm Rhein zu
immer de selwe Rythmus, sie hàt jo Zeit
so wàr’s gescht un so isch’s heit
ùn so werd’s bleiwe in ewiger Zeit.

dess isch die Lauter, e so e scheener Bàch
läft ìmmer weiter, à wenn m’r nimmi do sìnn

Marcel Hemmerlé,
WISSEMBOURG