D’r Klàpperstei

Ìwwer viar Johrhundert bekànnt
Hankt'r hìtta da àlta Gsell,
Z’ Mìlhüsa àn d’r Roothüswànd
Gràd vis-a-vis vum Wilhelm-Tell.

Wàs owwa àn ìhm z’ lasa steht,
Noch ìn acht germànischer Sprooch,
Sait jedem glich um wàs es geht,
Kummt’r vu wit oder vu nooch :

"Zum Klapperstein bin ich genannt
Den bösen Mäulern wohl bekannt
Wer Lust zu Zank und Hader hat
Der muss mich tragen durch die Stadt"

So sèig’s ìn àlta Zita g’sìì…
Doch hìtt weiss dàs fàscht niama meh.
Ìch hàn’s glaasa un ’s ìsch m’r geblìwa
Drum hàn i folgenda Varsla g’schrìwa.

Einer wìrd glìcklig bim Liadle sìnga,
E’n ànderer brücht d’rzüe d’r Wi,
drìtter düet garn ’s Tànzbei schwìnga,
Do ìsch àui widderscht gàr nix d’rbi.

’s gìtt àwer d’rnoh, dia sìn nur z’freeda,
Wenn sa wiascht känna d’ Lit üsmàcha,
Vu friahj bìs spoot àn eim Stìck reeda
Un sìch noch drìwwer luschtig màcha.

Wàs sa gaitscha ìsch meischtens nìt wohr,
Àwer sìe sìn schliasslig salwer froh
- Denn àui ìhna kummt emol ebbs vor -
Wenn no àndra sìe ìn Rüehj dian loh.

Känntsch dü doch numma, Oh Klàpperstei,
Àui hìtta noch bi uns regiara
’s war dana sìcher nìm einerlei
Wu dur d’ gànz Stàdt dìch miassta fiahra.

Ìn mehr àls eim gab’s gwìss z’bedanka
Un vor’m Schwatza kam’s ìhm no i :
Brüchsch’s nìt àn d' großa Glocka hanka,
Ìch hàlt mina Gosch… ’s drahjt doch nix i !

Ja z’Mìlhüsa àm Roothüs hankt’r d’r
Klàpperstei…
I wett hìtt dat’s nìmma lànga mìt nur eim
allei !

Lucien Bergantz,
MULHOUSE