’s Kritz àm Waj

’s Kritz àm Waj
Streckt sinni Arm
Ìwer d’ Àhre üs.
D’ Sùmmersùnn brannt eroo ;
Kè Wollicke àm Hìmmel ;
D’ Vejele rüeje üs ;
Ùn trotz d’r Hìtz
Mahjt a Bür.

’s Kritz àm Waj
Steht gànz einsàm
Àm Ang vùm Dorfbànn.
Es brìngt Gottes Saaje
Ìwer d’ Arne eroo,
Ùn ìwer àlles
Wo ìn de Falder
Steht ùn wohst.

’s Kritz àm Waj
Üs rotem Sàndstein,
Steht Johre làng do.
D’r Sàndstein verbroggelt ;
D’ Raje het d’ Ìngschrìft
’s Kritz àm Waj
Schù làng üsgewìscht.
Àwer es steht
Ìmmer noch.

’s Kritz àm Waj
Gott ze Ehre
Do ànne gepflànzt,
Erìnnert ùns àn Gott ;
’s wàcht ìwer Mensch ùn Veh,
Ùn ìwer d’ Àhre
Streckt’s sinni Arm,
’s Kritz àm Waj.

Maurice Ruch,
TRUCHTERSHEIM