Kinni Dagobär (d'r)

1) D’r Kinni Dagobär 
Het d’Hose letz ghet von ungfähr ;
D’r gross Eloa saat :
Die Sach isch nit grad,
Ihri Majestät
Letz gebeinkleidt geht.
So saat er, was lejt dran !
Ze duen mer uf d’recht Sit sie an.

2) D’r Kinni Dagobär
Rüst mitte im Winter sin Heer.
D’r gross Eloa saat :
Mer hen zwanzig Grad,
Ihri Majestät
Jo verfriere dät !
« Meinsch », saat d’r Kinni, « na,
Ze bstell i de Kriej wider a. »

3) Im Kinni Dagobär
Sin Sawel isch unbändi schwer.
D’r gross Eloa saat :
‘s wär doch wüeti schad,
Wenn Ihri Majestät
Sich blessiere dät !
« Hm », saat er, « i bin nit stolz,
« Ze genn mer e Sawel von Holz ! »

4) D’r Kinni Dagobär
Het au e Gelust ghet uf’s Meer.
D’r gross Eloa saat :
Wenn e Sturm käm grad,
Un Ihri Majestät
Gar versüffe dät !
« Hesch recht ! Das wär ze tyr,
Wer gschejt isch, förcht Wasser un Fyr ! »

5) D’r Kinni Dagobär
Frisst, ungezählt, oft wie-n-e Bär.
D’r gross Eloa saat :
Zu viel esse schadt,
Un wenn’s owe steht,
Weiss m’r, wie’s als geht.
« Halt ‘s Mül ! ‘s isch so min Gü 1
Ich iss doch noch lang nit wie dü ! »

6) D’r Kinni Dagobär
Het d’Zung oft e bissel schwer.
D’r gross Eloa saat ;
Zue viel trinke schadt,
Denn do kommt als ebs,
Mit dem geht m’r schebs.
« Dü Narr ! Dis isch e Füs 2,
Nur d’Dürke verschliesse em ’s Hüs. »

7) Grad singt d’r Dagobär
Ganz seli : « Wenn’s immer so wär ! »
Doch d’r Eloa saat :
Ja, es isch nur schad,
Dass es nim sin kann,
Denn d’r Tod klopft an.
« Ha jo ! Diss wär e Strich !
Geh, saa de witt sterwe for mich ! »

8) Im Kinni Dagobär
Isch doch widerfahre viel Ehr,
Denn von keim noch het
M’r so lang geredt
Un sin Gschicht so breit
Im e Liedel gsait.
Poh, noch d’r Chronik wär
Noch mancher ze bsinge wie er !

1 Gü vom franz. Goût = Geschmack.
2 Füs = Rausch.

Melodie Strassburg 1913,
Strassburger Umdichtung vor 1860.

Source
« Das Volkslied im Elsass », Joseph Lefftz, vol. 1,  page 218 (voir la bibliographie)