Erìnnerùng Wurtz

Drùnte ìm Tààl, Dàà wie Nàcht,
Fließt e Wàsser so klàr
Wie e Sùnnestràhl.

Ìm Wìnter, bedeckt mìt Iss ùn Schnee
Blibsch dü stùmm ùn stìll
Wie noch nee.

Mìr sëhn nùmme noch
E sìlwer Streife glänze
Ìn d’r ùntergehende Sùnn.

Während däre gànze Zit
Traim ìch von Dìr.

Ìch hàb dìch doch so lieb
Ùn kànn däs dìr nìt sawe,
Bìsch zü wit von mìr.

Erscht ’s Friehjohr drùff
Läbsch dü wìdder ùff

Ùn do fließt
Din Wàsser stràhlend,
Wìdder ’s Tààl nùnter.

Bernard Wurtz,
BRUNSTATT